مثنوی کلیله و دمنه از کیست ؟

کلیله دمنه در اصل کتابیست هندی که در دوره ساسانیان به دستور بزرگمهر و به وسیله برزویه طبیب به پارسی میانه ترجمه شد.

کتاب کلیله دمنه داستانیست رمز آمیز از زبان حیوانات.

روزبه دادویه مشهور به ابن مقفع پس از اسلام آن را به عربی برگرداند.

همان اثر ابن مقفع یا متن پهلوی توسط رودکی به شعر فارسی در آمد.

نصرالله منشی از معاصران بهرامشاه غزنوی نیز در قرن ششم ترجمه ابن مقفع را به نثر پارسی کشید.

داستان منظوم شدن مثنوی کلیله و دمنه توسط رودکی در شاهنامه نیز منقول است.

شیخ بهایی در کتاب کشکول خود آورده‌ است که منظومه کلیله و دمنه رودکی مشتمل بر دوازده هزار بیت بوده‌است.

نام اصلى کتاب کلیله دمنه به زبان سنسکريت ‘کرتکا دمنکا’ بوده است و در زبان پهلوى ‘کليگ و دمنگ’ گفتند.

در زبان درى که گاف‌هاى اواخر کلمات بهاء غيرملفوظ بدل مى‌شود “ کليله و دمنه ” شده است.

و هنوز هم در هندوستان ابوابى از کلیله دمنه در ادبيات سنسکريت باقى است و نيز در کتب متفرقهٔ هنود باب‌هائى جدا جدا از آن کتاب ديده مى‌شود.

کلیله و دمنه از کیست ؟

اینکه مثنوی کلیله و دمنه از کیست مشخص نیست و گویا تعدادی قصه عامیانه است که در کنار هم جمع شده.